تله‌کابین تهران شمال از رؤیا تا واقعیت

تسنیم- رئیس نخستین گروه امداد و نجات کشور از طرح احداث تله‌کابین تهران شمال سخن گفته که درصورت اجرایی شدن علاوه‌بر اینکه از حجم ترافیک و تصادفات رانندگی در جاده‌های شمال می‌کاهد، اثرات مثبتی نیز بر گردشگری منطقه خواهد گذاشت.
سالانه افراد زیادی مناطق شمالی کشور را برای تفریح و استراحت انتخاب می‌کنند. مردم از نقاط مختلف کشور به شمال می‌روند تا از تماشا امواج دریا و درختان بلند قامت جنگلهای آن لذت ببرند.

اما ترافیک و تصادفات رانندگی جزء جدایی‌ ناپذیر جاده‌های شمال کشور است و هر ساله چندین نفر جان خود را در این جاده‌ها از دست می‌دهند. مسعود تهرانچی رئیس نخستین گروه امداد و نجات کشور و عضو فعلی اتاق بازرگانی ایران در گفت‌وگو با تسنیم از طرح احداث تله‌کابین تهران شمال سخن گفته که درصورت اجرایی شدن علاوه‌بر اینکه از حجم ترافیک و تصادفات رانندگی در جاده‌های شمال می‌کاهد، اثرات مثبتی نیز بر گردشگری منطقه خواهد گذاشت.

این سرمایه‌گذار دلیل اینکه چنین ایده‌ای را در ذهنش پرورش داده پیچ و خمهای جاده چالوس و حجم بالای تصادفات آن بیان کرد و گفت: در سال ۱۳۵۴ زمین خریدم و مجوزهای لازم را اخذ کردم تا کار را شروع کنم ولی با وقوع انقلاب و جنگ، پیگیری‌هایم متوقف شد و در عمل طرح خوابید.

وی ادامه داد: بعد از جنگ تحمیلی دوباره طرح را پیگیری کردم و سال ۱۳۶۸ اجرای آن را به عیسی کلانتری پیشنهاد دادم. او به من گفت که اگر بتوانید چنین طرحی را عملیاتی کنید گویی یک معجزه رخ داده؛ زیرا این پروژه بسیار وسیع است طوری که ایستگاه‌های تله کابین از شهران شروع می‌شود و به امامزاده داوود و شهرستانک می‌رسد، سپس به کندوان می‌آید و در کلارآباد به نقطه پایانی می‌رسد.

گفتنی است که طول این تله کابین ۱۰۰ کیلومتر است و با سرعت حدود ۳۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند. کابینهای مسافربری آن ۳۰ نفره است و کابینهای باربری نیز از ۵ تا ۷ تن بار را حمل می‌کنند. حتی در کابینهای مسافربری امکان جابه‌جایی اتومبیل شخصی نیز وجود دارد.

از دیگر نکات جالب این پروژه ملی طراحی ایستگاه‌هایی است که با ساخت ماکت آثار باستانی هر شهر به نام همان شهر نام‌گذاری می‌شود. مسافران می‌توانند در طول مسیر با توقف در این ایستگاه‌ها از آثار باستانی شهرهایی چون اصفهان، شیراز و … نیز دیدن کنند.

براساس پیش‌بینی‌های طراح این پروژه در روز تا ۲۰هزار نفر می‌توانند با هزینه‌ای معادل ۱۰ هزار تومان با تله‌کابین از شهران به کلارآباد بروند.

تهرانچی در پاسخ به سوالی درمورد اینکه چرا بعد از گذشت بیش از ۴۰ سال از زمان طراحی اولیه هنوز این پروژه عملیاتی نشده، گفت: برای اجرای هر پروژه‌ای دیدگاه مسئولین باید با مجری پروژه هماهنگ باشد. برای مثال من یک قطعه زمین به مساحت ۸۰۰ هزار متر در شهران و یک قطعه ۲۲۰ هزار متری نیز در تنکابن خریداری کردم ولی به بن‌بست خوردم؛ زیرا در سال ۱۳۷۸ نامزد انتخابات مجلس ششم در نطق انتخاباتی خود در مسجد کلارآباد خطاب به مردم شهر می‌گفت که اگر رأی بیاورم به شما زمین خواهم داد.

وی ادامه داد: بعد از انتخابات زمینی را که من در سال ۱۳۷۴ از منابع طبیعی شهر نوشهر برای احداث ایستگاه پایانی تله کابین گرفته بودم، بین مردم منطقه تقسیم کردند و طرح من متوقف شد. افسوس که من ۵ سال دوندگی کردم تا این زمین را از مالکش گرفتم و در اختیار منابع طبیعی قرار دادم ولی در نهایت این زمین صرف کار دیگری شد. جالب است که در همان زمینهایی که قرار بود بین کشاورزان و دامداران بومی تقسیم شود؛ یک سرمایه‌گذار ۷ ویلا ساخته است!

تهرانچی تصریح کرد: در زمان دولتهای نهم و دهم نیز رئیس جمهور وقت مصمم بود که این پروژه اجرایی شود ولی به دلیل کارشکنی‌های فردی که از نزدیکان رئیس دفتر رئیس جمهور سابق و معاون اول دولت فعلی است، این پروژه اجرایی نشد.

وی در ارتباط با وضعیت فعلی پروژه توضیح داد: اخیرا آقای فلاح جلودار استاندار فعلی مازندران از ما دعوت کرد و گفت که از اجرای این پروژه استقبال می‌کند. اما الآن اجرای این پروژه به ۶۰۰ میلیون دلار بودجه نیاز دارد درحالی که در گذشته ۷۰ میلیون دلار هزینه داشت. این پروژه هرچه زودتر باید عملیاتی شود وگرنه در آینده شاید تا چند میلیارد دلار بودجه نیاز داشته باشد.

تهرانچی افزود: زمینهای مورد نیاز ما در تهران آماده است و آقای تقوی‌فر ریاست دادگستری استان مازندران نیز به ما قول داده است که چون این پروژه یک پروژه ملی است؛ هرچه زودتر زمینهای تصرف شده را به ما برگرداند. همچنین از استاندار تهران نیز یک وقت ملاقات گرفته‌ام و تقاضا کردم که استانداری تهران و مازندران برای اجرای این پروژه ملی با یکدیگر هماهنگ شوند.

باید دید آیا این پروژه ملی اجرایی می‌شود یا همچون گذشته در حد یک طرح باقی خواهد ماند و بازهم شاهد حجم بالایی از ترافیک و تصادف در جاده‌های شمالی کشور خواهیم بود.